De koffie smaakt goed als het met liefde wordt gezet. Ik ben net uit de trein gestapt, zo’n vijftig minuten voor de starttijd van mijn eerste pelgrimage rondom Heiloo en Egmond-Binnen. Omdat ik de laatste tijd extra let op mijn uitgaven, kies ik in eerste instantie een bankje buiten als wachtplek. Schuin tegenover mij lonkt echter de open deur van een klein koffietentje. Ik besluit mijzelf te trakteren en stap naar binnen. Gewend aan de stadse anonimiteit en aan de vaak ongemeende horecaglimlach, word ik warm van de echte vriendelijkheid en belangstelling van de mensen die hier werken.
Al snel blijkt dat de enige twee andere klanten die er zitten, voor hetzelfde doel zijn gekomen als ik. Alle drie lopen wij vandaag mee met de Drie Bronnen Pelgrims Route. Ik ben nieuw, zij hebben al eerder meegedaan. Er is direct verbondenheid en gezelligheid, zoals ik dat zo vaak ervaar onder wandelaars.
Over deze pelgrimsroute
De Drie Bronnen Pelgrims Route is het eerste Sufi Pad van West-Europa. Bij elke tien wandelingen verdien je een Sufi trail embleem. Na 40 keer de wandeling te hebben voltooid reikt de stichting Sufi Trail je een certificaat uit. Op de wandelbeurs ontmoette ik Iris Bezuijlen en Sedat Çakır van de stichting. Bij het gesprek bleek dat ik Sedat al eens had gehoord over deze route, bij een podcast. Bij de wandelbeurs, in februari, kocht ik het startpakket, en nu, zes maanden later sta ik aan het begin van wat hopelijk de eerste van ten minste veertig wandelingen wordt. Wanneer je die wandelingen loopt bepaal je zelf. Iedere zaterdag kun je aansluiten bij een groepswandeling met Iris en Sedat.
Luister hier naar de Engelstalige podcast waarin ik kennis maakte met deze pelgrimsroute. Hier vind je een podcast in het Nederlands.
Het voelt fijn om na de vele wandeltochten waar ik zelf moest letten op de route, vandaag te kunnen vertrouwen op de mensen die de route kennen. Ik beweeg mee, ga naar links waar zij links gaan, rechtdoor waar we de weg vervolgen en sta stil waar er een bijzonder gebouw of object is waar zij mij op wijzen. Na een persoonlijk heftige periode waarin apparaten in huis het spontaan begaven, er spanningen waren met buren en het ontstoppingsbedrijf meedeelde dat ik twee weken moet wachten tot de keuken wordt ontstopt, voel ik mij eindelijk weer ontspannen. Ik hoef even niets te regelen, nergens voor op te komen, geen verlangens in te slikken. Ik mag gewoon ´zijn´ en ervaren.
Levensverhalen
Al wandelend raak ik telkens met iemand anders in gesprek. Dat gaat heel ongedwongen, dan loopt de één met je op en dan weer de ander. Ik hoor levensverhalen waarin verlies, veerkracht en nieuwe wegen vinden een rol spelen. Ook zelf deel ik mijn ervaringen. Het inspireert en ontroert om te luisteren en te delen. Ik spreek twee pelgrims over een loopbaanswitch, bij de één ligt deze in het verleden, bij de ander staat de switch juist net te gebeuren. Voldoening bij de één en verwachtingsvolle blijheid bij de ander.
De wandelroute leidt ons langs verschillende plaatsen van betekenis, waaronder drie waterputten, de drie bronnen uit de naam van de pelgrimstocht. Bij twee putten schenken sommigen pelgrims een bescheiden flesje vol met water. Zelf drink ik, de handen tot een kommetje gevouwen, uit beide putten. Bij de ene proeft het water fris en helder, bij de andere wat aards en donker, net als één van mijn medewandelaars al had gezegd. Wat betekent het om te drinken uit een als heilig veronderstelde bron? Waar ik soms kritisch was op alles wat niet wetenschappelijk of concreet was, ben ik daar nu veel milder over. We hebben allemaal betekenisgeving nodig in het leven.
Fotogalerij in de open lucht
De pelgrimsroute leidt door open landschap, bos en kleine stukjes woongebied. Prachtig vind ik de fotogalerij in de buitenlucht, waar foto’s van Roelant Meijer hangen. Hij liep als pelgrim van Istanbul naar Konya naar de tombe van filosoof en dichter Rumi. Roelant nam citaten mee van Rumi. Mensen die hij tegenkwam of hem hielpen liet hij een citaat uitkiezen, waarna hij hen hiermee op de foto zette. Hij maakte er een (uitverkocht) boek van en is ook online actief.
Ik geniet van de persoonlijke verhalen, de ontspannen sfeer, het fijne landschap en het ritme van wandelen, rusten, wandelen en weer rusten. We worden hartelijk ontvangen bij één van de officiële rustplaatsen, lunchen met elkaar in de buitenlucht waar één van de pelgrims een mooi eigen gedicht voordraagt over een recent gemaakte wandeltocht. Er is ook veel vrolijkheid en humor. Over omgaan met paarden en koeien onderweg, over anime-films en wildkamperen.
Hoe het óók kan zijn
Met één van mijn medepelgrims praat ik over mantelzorg, met warmte maar ook met luchtigheid en een knipoog, iets wat mantelzorgen dragelijk houdt. Al wandelend voel ik mij lichter worden. Ik word gevoed met nieuw vertrouwen en energie. Ja, ik ga straks weer naar huis gaan waar ik een hoop heb op te lossen, uit te zoeken en te dealen met gedoe. Maar deze wandeling, deze pelgrimsroute, zal ik met mij meenemen, als herinnering aan hoe het leven óók kan zijn.
Tijdens de lunch draagt een medepelgrim een gedicht voor. Hij heeft zijn eigen blog, hier lees je zijn gedicht.
Tekst voordragen
Bij de laatste waterput, waar we onze laatste stempels zetten, overhandigt Iris mij een A4tje met twee teksten. Aan de ene kant een tekst van de dag, aan de andere kant het prachtige gedicht ‘De Herberg’ van Rumi. Traditie is, vertelt zij, dat een nieuwe pelgrim de teksten voordraagt, en vandaag ben ik de enige nieuwe pelgrim. Zowel de dagtekst als het gedicht raken mij. Het voelt niet als toeval dat ik, juist vandaag, deze teksten mag uitspreken. ´De Herberg´ voelt als nieuw en de andere tekst geeft mij een gevoel van erkenning voor gevoelens waar ik de afgelopen dagen mee heb geworsteld.
Op weg naar huis. met mijn Sufi Trail pet op, neem ik mij voor bij thuiskomst te focussen op wat er goed gaat. Dat zal met vallen en opstaan gaan de komende tijd, maar de intentie zetten maakt al verschil. Verder kijk ik ernaar uit om weer terug te gaan naar Heiloo voor de tweede van hopelijk vele wandeltochten van deze bijzondere pelgrimsroute.
Reactie plaatsen
Reacties
Wybo, dankjewel voor je aanmoediging op mijn blog! Ik ga zeker door met wandelen én schrijven :)
Blijven schrijven, blijven wandelen Juanita, mooi dat je anderen deelgenoot maakt van je ervaringen onderweg!!
Wat leuk om te lezen Iris, en ik ben vereerd dat je het in jullie nieuwsbrief wilt plaatsen! Ondertussen gaan we hier rustig door met letterlijk en figuurlijk de boel ontstoppen ;) Tot de volgende wandeling! Lieve groet, Juanita
Wat een ontroerend mooi verslag, hopelijk ontstopt dat wat ontstoppen moest 🤣 dank je wel we kijken naar je uit en als het mag zou ik dit schitterende verslag in onze nieuwsbrief plaatsen. Liefs Iris